Veel weersomstandigheden kwamen in 2021 traag tot stand. Dat geldt zowel voor de winterse februariweek die nogal wat voeten in de aarde had, als voor de opwarming in het voorjaar en de bladverkleuring in de herfst. Opvallend is dat dit jaar, voor het eerst sinds 2013, weer eens aan de koude kant is verlopen. De jaargemiddelde temperatuur op het hoofdstation De Bilt is uitgekomen op 10,4 graden, tegen 10,6 graden normaal.
Bijzonder was de winterse periode in februari. Nadat in de landen om ons heen, en zelfs tot in Spanje, de winter al eens had uitgehaald, kregen wij op zondag 7 februari sneeuwstorm Darcy over ons heen. Er ontstond op veel plekken een serieus sneeuwdek van 10 tot 30 centimeter. In het oosten en noordoosten van het land kwam het daarna tot een serieuze koudegolf. Dat betekent 5 ijsdagen op rij, waarvan 3 met strenge vorst. Op de grote wateren en de Waddenzee werden in die ene week ijsplaten gevormd en op kleinere wateren kon al snel geschaatst worden. Na die week met winterweer schoot de temperatuur trouwens fors omhoog en werd het bijzonder mild.
Het voorjaar moest toen echter nog beginnen en verliep koud en nat. Het was alweer een paar jaar geleden dat de bladeren zo langzaam aan de bomen kwamen. Het voltrok zich bijkans in een slakkengang. Heel wat mensen werden ondertussen gek van de kilte en van de regen- en onweersbuien die overtrokken. Campinggasten moesten geultjes om hun tenten graven. Een gelukkige bijkomstigheid was dat de grondwaterstanden nagenoeg overal weer op niveau zaten, na een drietal droge jaren.
Toen kwam geleidelijk de hoogzomer, ditmaal zonder landelijke hittegolf. Af en toe haalde de atmosfeer explosief uit, bijvoorbeeld met de valwind in Leersum op 18 juni en de rondtollende zware buien op 13, 14 en 15 juli. Het waren die buien die de overstromingen in de Ardennen, Duitsland en Zuid-Limburg veroorzaakten. De grote rivieren konden het vele water gelukkig goed afvoeren en zo was er een hoogwatergolf in juli, iets wat toch zelden optreedt.
De langzame bladontplooiing van de lente kreeg in de zomer een vervolg. De bladeren bleven heerlijk lang sappig groen en verkleurden in de herfst ook zeer traag. Na een warme en zonnige septembermaand, kwam het eind november tot de derde storm van het jaar. Schotland kreeg daardoor sneeuwjachten, Scandinavië ging serieus de kou in. Wij beleefden op 26 november de eerste echte sneeuw van het nieuwe seizoen en op de Veluwe werden de eerste sneeuwpoppen gebouwd. Op de eerste dag van december volgde de vierde en laatste storm, waarmee dit jaar als tamelijk windluw de boeken in gaat. Richting Kerst kwam kou onze kant op en de weerkaarten waren sinds vele jaren weer eens spannend als het om een witte Kerst ging.
